Eeuwigdurende Concessie In veel landen heeft men de mogelijkheid om een plek op een begraafplaats te kopen, de zogenaamde eeuwigdurende concessie. Deze graven blijven eigendom van de familie en mogen dus niet geruimd worden. Maar families verliezen belangstelling of sterven uit. Betrokkenheid bij (al dan niet beroemde) voorouders is vergankelijk. Met verwaarloosde graven als resultaat. Dat gegeven wil ik verder uitwerken…

Boekje uit 1958. In 1958 overleed mijn grootvader. Van de begrafenis werd een professionele fotoreportage gemaakt. Dat albummetje fascineert mij. Hier zou ik wel iets mee willen in het kader van dit project, maar heb nog geen idee welke richting ik uit kan.

Veel geluk, myn vlinder, ik wensch u heil! Ge zult gewis vinden wat gy zoekt... Maar ik zit alleen by het djati-bosch, Wachtende op wat myn hart liefheeft. Reeds lang heeft de vlinder gekust Den kenari-bloesem die hy zoozeer bemint... Maar nog altyd is myn ziel En myn hart bitter bedroefd... Adinda!’ uit: Max Havelaar